Drukke dagen.

Mijn oma & opa zijn op vakantie, gevolg: Melissa heeft het druk.
Normaal doet mijn oma de winkel in de namiddag maar omdat ze er niet is, moet ik in de winkel staan, grafische opdrachten maken met vreselijke deadlines & alle andere dagdagelijkse dingen doen. Het is best zwaar...

Morgen zou mama jarig zijn.
Ik mis haar.

Het voelt raar, haar eerste verjaardag 'zonder' haar. Dan pas laat ik het toe om eventjes stil te staan bij de gedachte 'hoe zou het zijn als mama er nog was'. De rest van de maanden probeer ik het knopje 'mama' naar de achtergrond te schuiven. Nooit heb ik in mijn leven zoiets gekunnen. Gedachten 'afzetten' is nooit mijn beste kant geweest maar nu gaat het alsof het niets is. Alsof ik een mechanisme in mijn lichaam heb zitten dat de off-knop gevonden heeft bij dit trieste gebeuren. Wat zou mama gedaan hebben voor haar verjaardag? Waarschijnlijk zou het een dag zijn zoals een ander. Hard werken, iets wat ze elke dag opnieuw deed. Ik herken die eigenschap wel in mezelf. Ik kan moeilijk dingen van me afzetten, ben dag en nacht bezig met 'presteren'. Een goede eigenschap want zo kom ik ook wel vooruit in het leven, soms is het ook een slechte eigenschap want dan kan ik niet afgeven, krijg ik teveel stress en bijgevolg maak ik opdrachten niet goed af omdat ik teveel stress heb.

Wat heb ik mama kado gedaan voor haar laatste verjaardag?
Zelfs dat weet ik niet meer. Het leven gaat zo snel vooruit & het is gek hoeveel ik vergeet.

Vandaag was ik nog mijn kasten aan het leegmaken op mijn kamer (vrijdag is het hier 'grote!!!' schoonmaak!! - zucht!). In één van men kasten zitten (zaten!) allemaal tekeningen van de 12 jaar tekenschool die ik gevolgd heb en van mijn kunst opleiding in Aarschot. Ik was de tekeningen in dozen aan het steken voor op zolder en bij elke tekening die ik terugzag had ik wel één of ander gevoel of herinnering. Ik werd terug gezogen in het kind dat ik op dat moment was. Ik hou van herinneringen. Ik leef op herinneringen. Ik heb er enkele uit gekozen die ik ga inkaderen en mee ga nemen naar het appartementje van mij en Jan (dat we ergens in 2010 willen vinden). Ik kan die dingen gewoon niet wegdoen, het is deel van mijn leven en ik heb er zo'n mooie herinneringen aan. Mijn eerste liefde, mijn beste vriendinnen (die ik nu veel te weinig zie maar ik denk heel veel aan hen!), het opgroeien, mijn liefste tekenjuf die echt in men hart zit en waar ik zo af en toe nog mee afspreek.

Wat zijn het mooie herinneringen.

Toch was ik niet meteen gelukkig toen ik 14,15 jaar was. Ik voelde me echt niet goed in mijn vel. Op mijn grote opruimactie kwam ik zo ook dagboeken tegen van die periode. Daaruit blijkt heel goed dat ik opgegroeid ben, volwassener ben geworden, meself ben gaan aanvaarden. Niet dat ik altijd tevreden ben met wie ik ben. Maar mama, ik ben zo blij met elke karaktertrek, elke eigenschap en levensles die ik van je kreeg. Ik vind het jammer dat ik je daar niet meer voor kan bedanken...

Van je dochter,
Een gelukkige verjaardag daar in de hemel.



Melissa