Een tijdje geleden liet ik al vallen dat ik absoluut nieuwsgierig was naar de film "the exploding girl". Vorige week was het eindelijk zover en verscheen de film tussen mijn online film-links (of liever dat van men liefje).

We nestelden ons in de zetel en ik was vol verwachting van de film. De trailer en vooral de prachtige affiche had me nieuwsgierig gemaakt.

De eerste minuten waren behoorlijk saai maar ik gaf niet al te snel op, van die artistieke films zijn wel vaker saai in het begin maar werken vaak naar één of ander plot of verhaal toe.

Volhouden dus.

10 minuten voor het einde zat ik daar nog altijd met de vraag: wat gaat er nog gebeuren? Jan had het al na een half uur opgegeven maar bleef toch mee kijken (met kleine oogjes). Uiteindelijk moet ik eerlijk zijn. De film was niet van het grote kaliber dat ik had verwacht.

Ik dacht dat het een mix zou worden van de romantiek uit 500 days of summer, de gekheid en jeugdigheid van Juno en daartussen een beetje dromerigheid à la science of sleep. Niet dus. Een boring film. Het enige positieve was de sfeer en kleur van de film. Een typische sfeer waarvan ik hou en waarnaar ik altijd zoek, in welke film dan ook. Dat jonge, alternatieve, alleen maar toch tesamen in de wereld, volwassen worden en denkjes-feeling. Hoe moet ik het beschrijven.

Al bij al, de film had veel meer potentieel en krijgt daarom een luttele 5/10.

Liefs,
Melissa