logo melissa milis

Waardevol

De meeste mensen die mijn blog al een tijdje volgen weten dat ik in 2008 mijn mama aan kanker verloren heb. Veel heb ik er hier niet over geschreven, ik heb altijd het gevoel gehad dat er toch geen echte ruimte was of mogelijkheden waren om te beschrijven wat ik voelde, gezien heb en vooral gedacht heb. Het is iets onbeschrijfelijk om iemand waarvan je tot in het diepst van je hart voor de rest van je leven wil blijven houden en haar dicht bij je hebben, te zien verdwijnen. Langzaam. Niet doodgaan was het ergste, het afzien was dat des te meer. Mensen schrijven, zeggen, smsen en mailen je dat ze verslagen zijn door "het nieuws" - ze dachten allemaal aan doodgaan. Uiteindelijk was de periode ernaar toe voor mij veel erger. Omdat ik nooit dacht dat ik het echt zou kunnen neerschrijven, heb ik dat ook niet gedaan. Vandaag stuitte ik toevallig op het internet op deze mini-serie rond Tim LaFollette, die pas gestorven is aan de ziekte ALS. Alhoewel het geen kanker is, is de strijd dezelfde, omgaan met aftakeling en de dood. Misschien zegt deze reeks nog het meest over hoe het leven was in 2008. Ik kan het zelf nog niet goed om de reeks te gaan bekijken, al hoop ik het toch te kijken in de toekomst, maar misschien lukt het jullie wel.

Often Awesome The Series Official Trailer from All Aces Media on Vimeo.



Klik hier om de ganse web-serie te kijken en volg hun verhaal vanaf de diagnose tot zijn dood.

Hopelijk halen jullie er allemaal iets uit, al is het maar dat sprankeltje geluk dat we elke dag meedragen maar soms vergeten. Misschien begrijpen jullie wat sommige mensen op dit moment of in het verleden (en jammer genoeg in de toekomst) meemaken en kan het een hulp zijn. Misschien halen jullie er allemaal wel iets anders uit maar in elk geval hoop ik dat de stem van Tim levende blijft via deze reeks.

Veel liefs,
Melissa
at 2:48 PMComments (6)

6 comments :

Carolien said...

Wat erg van je moeder, ik volg je nog niet lang genoeg dus ik wist het niet. 6 weken geleden is mijn schoonmoeder overleden aan kanker. Het is echt ongelofelijk hoe snel een lichaam je in de steek kan laten, binnen 3 maanden. Ik vond deze periode voorafgaand aan het overlijden ook het zwaarst.

lise said...

mijn medeleven ivm je mama. ik kan het niet inbeelden hoe erg die periode wel niet voor je was/is.
ook nu nog sterkte gewenst

ik ga het filmpje nu niet bekijken (omdat ik ook net ben geconfronteerd met de dood) maar zal het zeker opslaan om er eventueel later kracht uit te putten.

liefs

Tiene said...

Ik ga dit zeker bekijken, we kunnen er véél van leren, en begrijp ook dat het voor jou misschien nog wat te vroeg en te pijnlijk is om te bekijken, sterkte, tiene

Dominica said...

zo juist geformuleerd. De strijd ervoor is het ergst : de dood is eerder de verlossing. In de eerste plek voor mama zelf (mijn mama stierf in 2001, amper 53, zelfde ziekte) en ergens ook voor mezelf. Alsof er een 'last' van de schouders viel. Die strijd is zo erg. Je zou haast gaan verlangen naar de dood. Bedankt om je verhaal en link te delen met ons.

SophieSweetVintage said...

Ik zag je berichtje al eerder en kreeg toen al een brok in mijn keel - kon er nog niet naar kijken. Nu heb ik dan toch het filmpje gekeken en tranen biggelen over mijn wangen. Mezelf even weer bij elkaar rapen nu...
Maar hoe zwaar het leven kan zijn, juist vanwege de mensen die we moeten missen durf ik te genieten, elke dag.
Wat zal jouw moeder trots op je zijn!!
Dikke knuffel Melissa!

melissamilis said...

Aan iedereen - bedankt voor de lieve woorden. x

hello my dear

i am a girl named melissa, married to a boy named jan. together we are building a house, photographing and filming weddings, dreaming of a creative life, inspiring you all with wedding ideas and learning each day to be happy.

Affiliates

Solden 2015 250x250 EU_175x175.gif brussels airlines Solden bij bol.com! BE NL Mens 200x200 Accessoires